به گزارش صنعت نیوز، ترکيه تلاش دارد خود را بعنوان پل انرژي ميان توليد کنندگان سوخت منطقه و مصرف کنندگان اروپايي تحميل کند.
به گزارش خبرنگار گروه صنایع پیشرفته صنعت نیوز، ترکيه در چهار راه آسياي مرکزي ، روسيه و اروپا قصد دارد از خاک خود بعنوان پلي انرژي ميان کشورهاي توليد کننده سوخت در منطقه (روسيه ، ايران ، عراق ، اذربايجان ، قزاقستان ) و کشورهاي مصرف کننده اروپاي غربي بهره ببرد.ترکيه بعنوان همسايه خاور ميانه و کشورهاي حاشيه اي درياي خزر ، نيمي از ذخائر جهاني گاز را در مرزهاي خود دارد.اما به گفته يک مسئول فرانسوي در ترکيه ، تضاد منافع در منطقه انکارا را به ايجاد فاصله بزرگ راهبردي واداشته است.
اغاز به کار خط لوله باکو تفليس جيهان در سال دو هزار و شش که قادر به انتقال يک ميليون بشکه نفت در روز است ترکيه را به کشور ترانزيت بزرگ تبديل کرده است.پايانه عظيم جيهان در ساحل جنوبي که خط لوله منطقه کردستان عراق نيز به اين نقطه منتهي مي شود اين منطقه را به يک سکوي عمده تبديل خواهد کرد. مخالفان خط لوله باکو تفليس جيهان ان را" بازيچه امريکا" مي دانند. اين خط لوله نفتي که هزينه ساخت ان از سوي کنسرسيومي به سرپرستي بريتيش پتروليوم تامين شده به شدت مورد حمايت امريکا براي تامين منابع مطمئن جديد است.
هدف خط لوله باکو تفليس جيهان همچنين ميان بر زدن روسيه و به قول تمل اسکيت سفير سابق ترکيه و مشاور ساخت خط لوله در دهه نود "شکستن انحصار روسيه براي انتقال نفت از راههاي ديگر" است.
ترکيه بعنوان متحد سنتي واشنگتن پيشنهاد مطلوبي براي نفت سياه درياي خزر به امريکا ارائه داده است.اذربايجان و گرجستان نيز با پيوستن به اين اتحاد خود را از مسکو جدا کرده اند و اين در حالي است که ترکيه بر اهميت راهبردي خود افزوده است.اگر مخالفت روسها نبود ، خط لوله سمسان جيهان نيز مي توانست نفت قزاقستان را منتقل کند.
انکارا روابط محکمي نيز با مسکو برقرار کرده زيرا ترکيه به ميزان بسياري به گاز روسيه وابسته است.در اواخر سال دو هزار و شش ولاديمير پوتين رئيس جمهور سابق روسيه و رجب طيب اردوغان نخست وزير ترکيه در مراسمي با شکوه خط لوله بلواستريم را که از زير درياي سياه مي گذرد افتتاح کردند.شراکتي که از سوي دو کشور "راهبردي" توصيف شد اما در عين حال خشم واشنگتن را برانگيخت.
گسترش خط لوله سمسان در شمال به جيهان در جنوب در دست بررسي است.مسکو "بلواستريم" را سلاحي اضافي در برابر تلاشهاي اتحاديه اروپا براي کاستن از وابستگي خود به گاز روسيه بويژه به سبب اولويت دادن به خط لوله "نابوکو" مي داند.
خط لوله نابوکو رقيب طرح روسي ايتاليايي ساوت استريم نيز از خاک ترکيه براي انتقال گاز درياي خزر به اروپا طراحي شده است.شرکت ترک بوتاس نيز در کنسرسيوم اروپايي که تامين هزينه مالي طرح را بعهده دارد شرکت مي کند.
کارشناس مسائل راهبردي دانشگاه بيلگي استانبول مي گويد : هدف از ساخت اين خط لوله عدم انتقال گاز روسيه است اما اينکه چگونه مي تواند بدون حضور گازپروم به اين هدف رسيد جاي سوال است.
ترکيه وعده داده سي و يک ميليارد متر مکعب گاز در سال از طريق نابوکو منتقل کند.اما کارشناسان اين رقم را غيرواقعي مي دانند.انها معتقدند گاز اذربايجان در بهترين حالت به ده ميليارد متر مکعب برسد همچون گاز ترکمنستان که قرار است از سال دو هزار و نه به اين طرح بپيوندد.و اين در صورتي محقق خواهد شد که راهي براي انتقال ان فراهم شود.
عراق از طرف ديگر تنها پنج ميليارد متر مکعب گاز صادر مي کند و سرمايه گذاري هاي جديد به سبب نا امن بودن کشور با تاخير صورت مي گيرد.بالاخره اينکه طرحي در مصر موسوم به عرب گاز پايپ وجود دارد اما ذخائر مصر نا مطمئن بنظر مي رسد.
اين وضع موجب مي شود ايران که دومين ذخائر جهاني گاز را در اختيار دارد شريکي اجتناب ناپذير براي ترکيه و اروپا شود.
کارشناس مسائل راهبردي دانشگاه بيلگي استانبول مي گويد : انکارا از قيمت و کيفيت گاز ايران شکايت دارد اما حقيقتا جايگزين ديگري وجود ندارد.
ترکيه که بسياري از شرکتهايش در ايران فعاليت دارند به سبب اعمال فشار واشنگتن براي منزوي کردن تهران ، بايد با منافع ژئواستراتژيک غالبا ضد و نقيض کنار ايد.