مختصات میز مذاکره مکرون!

نباید مکرون را بازیگری مستقل از آمریکا و رژیم صهیونی تلقی کرد. اگرچه فرانسوی‌ها در حوزه سیاست خارجی خود همواره ادعای استقلال و ابتکار عمل دارند، اما رصد تحولات و مستندات گذشته و جاری در عرصه دیپلماسی این کشور نشان می دهد که پاریس متغیری وابسته به واشنگتن و تل آویو محسوب می شود.

به گزارش ایسنا، فخرالدین اسدی در یادداشتی در بصیرت نوشت: امانوئل ماکرون، رئیس جمهوری فرانسه در مکالمه تلفنی با مسعود پزشکیان رئیس جمهور کشورمان درباره موضوعات متنوعی از جمله بازگشت به میز مذاکرات صحبت کرده است. مکرون در شبکه ایکس نوشت: "در گفتگو با رئیس جمهور ایران در خصوص آزادی شهروندان فرانسوی، احترام به آتش‌بس برای کمک به بازگشت صلح به منطقه، حفاظت از تأسیسات و اتباع فرانسوی در ایران، بازگشت به میز مذاکره برای رسیدگی به مسائل موشکی و هسته‌ای و همچنین پای‌بندی به ان‌پی‌تی و از سرگیری فوری فعالیت‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی صحبت کردیم. "

رمزگشایی از مواضع اخیر رئیس جمهور فرانسه با توجه به سوابق مخدوش وی طی سالهای گذشته و اخیر چندان دشوار به نظر نمی رسد!

ترجمانی از استراتژی مهار حداکثری

مطالبات فرانسوی‌ها از ایران اساسا تفاوتی با آنچه ترامپ و آمریکایی‌ها از کشورمان می خواهند، ندارد! او استراتژی مهار حداکثری علیه ایران قدرتمند را دنبال می کند. تاکید مکرر مکرون بر فعالیتهای موشکی کشورمان نشانه ای بارز دال بر همین استراتژی و راهبرد خطرناک است. بر این اساس بازیگران غربی در صدد مهار ایران در سه حوزه منطقه ای، موشکی و هسته ای ( آن هم در قالب یک توافق جامع یا چندین توافق همزمان ) هستند. بنابراین نمی توان از کنار بازی از پیش طراحی شده و مشترک واشنگتن و تروئیکای اروپایی به سردمداری فرانسوی‌ها به سادگی گذشت. رئیس جمهور فرانسه پیشتر خروج احتمالی ایران از پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای را بدترین سناریو برای تحولان خاورمیانه خوانده و تاکید کرده بود که قصد دارد با سران ۵ عضو دائم شورای امنیت درباره احتمال خروج ایران از ان پی تی رایزنی کند.

ماموریت هشت ساله مکرون!

مکرون در ماورای استناد به کلید واژگانی مانند "دیپلماسی"و"مذاکره"به دنبال تحقق ماموریتی است که از هشت سال قبل ( سال 2017 میلادی) بر عهده داشته و آن، مهار موشکی_منطقه ای ایران است. ورود خاص فرانسوی‌ها به پرونده‌های منطقه ای مانند خلع سلاح مقاومت لبنان و بازتعریف "سوریه پسااسد" نشان می دهد که پاریس تمرکز اصلی خود را بر روی مهارقدرت سخت ایران گذاشته است. کاخ الیزه نه تنها در جنگ 12 روزه اخیر از حامیان خاص رژیم صهیونی در اروپا محسوب می شد، بلکه در دوران پساجنگ نیز در صدد تهدید قدرت ایران در ابعاد سه گانه ( هسته ای، موشکی و منطقه ای ) می باشد. فرانسوی‌ها معتقدند در صورت مهار قدرت موشکی ایران به صورت خودکار منظومه مقاومت در منطقه غرب آسیا نیز آسیب خواهد دید. نباید فراموش کرد که حتی در هفته‌های منتهی به تجاوز رژیم صهیونی و آمریکا به خاک مقدس کشورمان نیز فرانسوی‌ها پای میز مذاکرات ( مذاکراتی که میان وزارت خارجه کشورمان و تروئیکای اروپایی صورت گرفت) بسیار تهاجمی و وقیحانه ظاهر شدند. آنها تاکید داشتند ایران علاوه بر پذیرش "غنی سازی صفردرصدی"در پرونده هسته ای باید بر سر توان موشکی خود نیز با طرف غربی وارد معامله شود! اکنون بار دیگر این درخواست وقیحانه در قالب لفاظی‌های دیپلماتیک و سیاسی از سوی مکرون مطرح شده است. بنابراین باید نسبت به بازی فرانسوی‌ها نگاه بازدارنده ای داشت. به عبارتی گویاتر ،گارد بسته ما در برابر مطالبات گذشته و اخیر فرانسوی‌ها حتی نباید ذره ای باز شود.

لزوم اصرار بر خطوط قرمز هسته ای و موشکی

مواضع و خطوط قرمز جمهوری اسلامی ایران نه تنها پس از تجاوز اخیر کمرنگ نشده، بلکه به طور طبیعی شاهد سخت تر شدن و پررنگ تر شدن آنها هستیم. جمهوری اسلامی ایران با اصرار بر خطوط قرمز خود در مذاکرات هسته‌ای، مانع از بر هم کنش «تاکتیک‌های مذاکراتی» و استراتژی «مهار حداکثری علیه کشورمان» شد. به‌عبارت بهتر، ایران با واکنش هوشمندانه و قاطعانه خود، اجازه قرارگرفتن و تطبیق تاکتیک‌های ابتدایی ترسیم‌شده از سوی غرب بر مدار استراتژی‌های آن را نداد. در چنین شرایطی عدم‌عبور از خطوط قرمز در هر گونه سیگنال، پیام و مذاکره ای باید مورد استناد محکم و متقن قرار گیرد. مواضع اخیر مکرون نشان می دهد که ماهیت بازی پاریس و شرکای آمریکایی، آلمانی و انگلیسی کاخ الیزه در این معادله تغییر نکرده است. از این رو دو مؤلفه و رویکرد همزمان باید از سوی جمهوری اسلامی ایران در برهه کنونی مورد توجه و استناد قرار گیرد: نخست تکیه بر استراتژی"مقاومت فعال"و دومی نفی مطلق "استراتژی مهار حداکثری" و جلوگیری از تحقق اضلاع و بایسته‌های آن. همان گونه که تاکید شد فرانسوی‌ها از سالها قبل به دنبال تهدید قدرت موشکی ایران، خصوصا آزمایش و تولید موشکهای بالستیک و قاره پیما درکشورمان بوده اند. از این رو نباید مواضع اخیر مکرون را تازه یا متأثر از شرایط خاص منطقه تلقی کرد. با این حال رئیس جمهور فرانسه تصور می کند در فرامتن و بستر کنونی قدرت بیشتری جهت طرح آشکار مطالبات وقیحانه خود دارد.

مکرون بازیگری مستقل نیست!

نکته مهم تر اینکه در این معادله نباید مکرون را بازیگری مستقل از آمریکا و رژیم صهیونی تلقی کرد. اگرچه فرانسوی‌ها در حوزه سیاست خارجی خود همواره ادعای استقلال و ابتکار عمل دارند، اما رصد تحولات و مستندات گذشته و جاری در عرصه دیپلماسی این کشور نشان می دهد که پاریس متغیری وابسته به واشنگتن و تل آویو محسوب می شود. تاکید مکرر فرانسوی‌ها در فعالسازی مکانیسم ماشه و لزوم مذاکره بر سر توان موشکی ایران نشان می دهد که پاریس در حال آشکارسازی بازی ضد ایرانی خود در تقابل مطلق با نظام و ملت ماست. آنچه می تواند رئیس جمهور فرانسه و دیگر سیاستمداران وقیح غربی را وادار به عقب نشینی کند، تبلور ابعاد و نمادهای گوناگون"ایران قدرتمند"است. ایران قدرتمند همان مفهوم، عینیت و شاخصه ایست که طرفداران منطق زور و سلطه در نظام بین الملل را مهار نموده و نقشه‌های آنها را ناکام می گذارد. در این معادله دیپلماسی و سیاست خارجی ما نیز باید از عناصر قاطعیت و درایت برخوردار باشد: قاطعیت در استراتژی‌ها و درایت در تاکتیکها. استمرار این رویکرد از سوی کشورمان سبب می شود تا طرف مقابل قدرت ترسیم مختصات میز مذاکره و تعیین قواعد گفت و گو را از دست بدهد. در این صورت خلع سلاح موشکی و هسته ای ایران جای خود را به خلع سلاح راهبردی آمریکا و متحدان غربی آن از جمله فرانسه خواهد داد. باید در این مسیر عزم راسخ و اراده ای استوار داشت.

*