دفن حقیقت با ابزار رسانه

اکنون که پرده‌ها کنار رفته و چهره واقعی و نیت شوم طرف‌های مدعی مذاکره آشکار شده، باید با نگاهی دقیق و واقع‌بینانه‌تر به مقوله گفت‌وگو و دیپلماسی نگریست. تجربه‌های اخیر نشان داد که مذاکره، اگر در سایه فریب و با اتکا به ظواهر دیپلماتیک طرف مقابل دنبال شود، نه تنها به نتیجه‌ای عادلانه منتهی نمی‌شود، بلکه به عنوان پوششی برای طراحی تجاوز مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد.

به گزارش ایسنا، فرهیختگان نوشت: در ادبیات سیاسی کلاسیک، جنگ زمانی مشروع تلقی می‌شود که گفت‌وگو و مذاکره به بن‌بست رسیده باشد. اما این اصل مهم، در دنیای معاصر که مملو از سازمان‌های سیاسی و حقوقی مدعی دفاع از حقوق بشر و صلح است، به‌شدت مخدوش شده و نشان‌دهنده تناقض‌های عمیق روایات غربی است.

تحولات هفته‌های اخیر، بار دیگر تلخ‌ترین واقعیت‌های مناسبات بین‌المللی را پیش روی افکار عمومی گذاشت. خط رسانه‌ای جدیدی در غرب شکل گرفت تا با وارونه‌سازی ماجرا، جایگاه متجاوز را تطهیر و حقیقت را از دید جهانیان پنهان کند. دونالد ترامپ که این روزها با اظهارات شاذ و رفتارهای غیرمعمول خبرساز شده، با بهره‌گیری از تکنیک‌های شناخته‌شده تبلیغات سیاسی، پروژه خطرناک تبرئه رژیم صهیونیستی را پیش می‌برد. او با روایتی مغشوش، تجاوز علیه حاکمیت ارضی ایران را توجیه و جمهوری اسلامی را عامل نابودی صلح معرفی می‌کند. این همان فاز جدیدی از جنگ ترکیبی نظام سلطه علیه ملت ایران است که حقیقت را وارونه به افکار عمومی القا می‌کند.

برای درک درست ماجرا ناگزیریم به عقب برگردیم. عملکرد جمهوری اسلامی ایران در قبال خصومت‌های آمریکا و متحدان غربی‌اش طی ماه‌های گذشته، به‌خوبی نشان می‌دهد که تهران مسیر کاهش تنش را گام‌به‌گام پیش برده و خود را متعهد به باز نگه‌داشتن درهای گفت‌وگو دانسته است. ایران حتی از طریق شرکای منطقه‌ای و کانال‌های غربی، زمینه بازگشت به میز مذاکره را پیگیری کرد. اما نتیجه این اعتماد، حمله رژیم اشغالگر قدس با حمایت آشکار آمریکا به خاک ایران بود که به شهادت جمعی از فرماندهان نظامی و بسیاری از شهروندان غیرنظامی منجر شد و روند اعتمادسازی را به بن‌بست کشاند.

فرافکنی ترامپ برای فرار از پاسخگویی

بمباران سایت‌های هسته‌ای ایران توسط جنگنده‌های آمریکایی، در حالی که کشور ما یکی از شفاف‌ترین سوابق همکاری با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را دارد، یکی دیگر از اقدامات ننگین ایالات متحده در طی این هفته هاست که مصداق بارزی از مین‌گذاری در میز انتخابات است. این در حالی است که گزارش‌های رسمی آژانس و اظهارات گروسی، صراحتاً عدم انحراف برنامه هسته‌ای ایران را تأیید می‌کنند. رژیم صهیونیستی که حتی عضو NPT نیست، همچنان از نظارت بین‌المللی معاف مانده و زرادخانه‌های هسته‌ای‌اش تهدیدی جدی برای بشریت است.
تهاجم اخیر صهیونیست‌ها و آمریکا، از منظر حقوق بین‌الملل، مصداق بارز تجاوز و نقض صلح است. حق پاسخگویی ایران، حقی مشروع است و این اصل را نمی‌توان با هیاهو و تبلیغات رسانه‌ای تغییر داد. اما امروز، بازندگان جنگ برای اقناع افکار عمومی داخلی خود به فرافکنی روی آورده‌اند تا با وارونه‌سازی واقعیت، جمهوری اسلامی را جنگ‌طلب و عامل بی‌ثباتی منطقه جلوه دهند. در این میان، وظیفه افسران جنگ نرم دوچندان است تا با مقابله با تحریف وقایع، نگذارند پروژه «دروغ بزرگ» که بارها توسط آمریکا آزموده شده، ذهن‌ها را تسخیر کند.

از همین رو سهل انگاری رسانه‌ها و نخبگان فکری کشور، در این میدان حساس، به واقع بازی در زمین دشمن است. روایت‌های رسانه‌ای جهان، مبین تلاش گسترده‌ای برای جعل واقعیت و تطهیر متجاوز است و نخبگان و تحلیلگران موظفند با تبیین مستندات حقوقی، تحلیلی و تاریخی به بیان واقعیت ایام پساجنگ پرداخته و این حقیقت را به گوش افکار عمومی جهان برسانند که جمهوری اسلامی، قربانی نقض عهد، فریب در مذاکره و بی‌قانونی آشکار بود و ملت ایران با تبعیت همه جانبه از سیاست‌های ابلاغ شده از سوی رهبری، نه‌تنها صلح را تخریب نکرد، بلکه مسیر تعامل را با هدف تحقق منافع ملی باز نگه داشت.

همدستی منفعلانه سازمان‌های بین‌المللی با تروریسم دولتی

نقطه عطف دیگری که در این تهاجم و مقاومت ملت ایران آشکار شد، سکوت سنگین نهادهایی است که فلسفه وجودی‌شان دفاع از حقوق بین‌الملل و جلوگیری از نقض قواعد بازی است. حمله به تأسیسات صلح‌آمیز هسته‌ای، ترور دانشمندان و کشتار غیرنظامیان، نقض صریح منشور سازمان ملل و اساسنامه آژانس انرژی اتمی است. با این حال، شورای امنیت و حتی آژانس، نه‌تنها واکنش مناسبی نشان ندادند، بلکه کشورهای مدعی نظم جهانی نیز چهره مزوّرانه خود را آشکار کردند و حاضر نشدند متجاوزان را محکوم کنند.

ماجرا به اینجا ختم نشد؛ مقامات رژیم صهیونیستی و شخص ترامپ آشکارا رهبر انقلاب اسلامی ایران را تهدید به ترور فیزیکی کردند. نهادهایی که با یک توییت مبهم درباره بازداشت خبرنگاری در کشوری ثالث بیانیه صادر می‌کنند، این‌بار در برابر تهدید صریح به حذف فیزیکی بالاترین مقام کشور عضو سازمان ملل، سکوت کردند و همدستی منفعلانه خود با متجاوزان را عیان ساختند.

ملزومات مذاکره؛ واقع‌بینی و نه فریب

در کنار این روایت‌سازی مغشوش، برخی جریان‌های رسانه‌ای در داخل و خارج می‌کوشند مسئولیت جنگ و فروپاشی مسیر صلح را بر گردن ایران و رهبری بیندازند. این در حالی است که رهبر انقلاب همواره بر تعامل عزتمندانه، پرهیز از اقدامات عجولانه و حفظ فرصت‌های دیپلماتیک تأکید کرده‌اند. امروز بیش از هر زمان دیگری حقانیت هشدارهای مکرر ایشان درباره «فریب در پوشش مذاکره» و «اعتمادناپذیری آمریکا» آشکار شده است.
اکنون که پرده‌ها کنار رفته و چهره واقعی و نیت شوم طرف‌های مدعی مذاکره آشکار شده، باید با نگاهی دقیق و واقع‌بینانه‌تر به مقوله گفت‌وگو و دیپلماسی نگریست. تجربه‌های اخیر نشان داد که مذاکره، اگر در سایه فریب و با اتکا به ظواهر دیپلماتیک طرف مقابل دنبال شود، نه تنها به نتیجه‌ای عادلانه منتهی نمی‌شود، بلکه به عنوان پوششی برای طراحی تجاوز مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد.

از همین رو، هرگونه پیشنهاد یا فراخوان برای بازگشت به مذاکره، در شرایط کنونی، باید بر مبنای هوشمندی، درک صحیح از توازن قوا و تأمین مصالح عالیه ملت ایران صورت گیرد. اعتماد دوباره به میز مذاکره، در حالی که تجربه خنجر از پشت هنوز تازه است، تنها زمانی معنا پیدا می‌کند که طرف مقابل صادقانه به قواعد احترام بگذارد وگرنه تکرار آن مسیر، جز هزینه، چیزی برای ملت ایران نخواهد داشت.

*