تاریخ‌دان صهیونیست: خلع سلاح حماس توهمی دست‌نیافتنی است

یک تاریخ‌دان صهیونیست در سخنانی اذعان کرد که طرح رژیم صهیونیستی برای خلع سلاح جنبش مقاومت اسلامی حماس، برنامه‌ای غیرواقعی و محکوم به شکست است و تجربه‌های تاریخی نشان می‌دهد چنین الگوهایی تنها در شرایط ویژه‌ای ممکن بوده‌اند.

به گزارش ایسنا، پروفسور «یگیل لوی»، تاریخ‌دان و استاد دانشگاه اسرائیلی در مقاله‌ای در روزنامه هاآرتص نوشت: اسرائیل طرحی خطرناک را پذیرفته است؛ بر اساس آن، نوار غزه به منطقه‌ای بدون حاکمیت تبدیل خواهد شد که بخشی از آن تحت کنترل نیروی چندملیتی مأمور به خلع سلاح حماس قرار می‌گیرد، اما هیچ نمونه موفقی از چنین مدلی در جهان وجود ندارد.

او افزود: تجربه بین‌المللی نشان می‌دهد خلع سلاح گروه‌های رزمی تنها در شرایط استثنایی موفق بوده است؛ مانند توافق صلح جامع در ایرلند شمالی، یا تشویق شورشیان به تحویل سلاح در موزامبیک، یا ادغام سیاسی در السالوادور، یا پس از تسلیم کامل مانند آلمان. هیچ‌یک از این شرایط در غزه وجود ندارد؛ نه توافق جامع، نه نهاد دولتی پایدار و نه انگیزه واقعی برای حماس تا سلاح خود را کنار بگذارد. مدل ترامپ هیچ پایه واقع‌بینانه‌ای ندارد.

لوی در ادامه نوشت: در ماه‌های آینده، صدها هزار نفر از مردم غزه به خانه‌های ویران‌شده خود بازخواهند گشت؛ خسته، اما پر از خشم و تمایل به انتقام. آنها با نیروی چندملیتی‌ای روبه‌رو می‌شوند که مأمور خلع سلاح حماس و جلوگیری از تسلیح گروه‌های محلی است. مشخص نیست که آیا این مردم از قدرتی که خود انتخاب نکرده‌اند اطاعت خواهند کرد، آن هم در حالی که روشن نیست چه کسی امنیتشان را تضمین می‌کند.

به گفته او، تشکیلات خودگردان فلسطین، که تنها مرجع نیمه‌مشروع محسوب می‌شود، تا زمانی که آزمون‌های متعددی را که ائتلاف آمریکایی برایش تعیین کرده، پشت سر نگذارد، از روند سیاسی کنار گذاشته شده است.

این استاد صهیونیست در ادامه هشدار داد: در این وضعیت، فلسطینی‌های غزه مجبور خواهند بود به کمیته‌ای از تکنوکرات‌ها تحت نظارت یک کمیسر خارجی – شاید تونی بلر – بسنده کنند. در درازمدت نیز بخشی از نوار غزه در چارچوب منطقه حائل، تحت کنترل اسرائیل باقی خواهد ماند.

لوی تأکید کرد: احتمال مشارکت حماس که هنوز ساختار خود را حفظ کرده در این طرح بسیار اندک است، اما حتی اگر چنین اتفاقی بیفتد، احتمال شکل‌گیری شبه‌نظامیان جدیدی که پایبند توافقات نتانیاهو و خلیل‌الحیه نباشند، بسیار زیاد است. این طرحِ معمولِ بازرگانان آمریکایی است که به مهندسی اجتماعی و سیاسی باور دارند، اما نسخه‌ای خطرناک است؛ زیرا از ۲ میلیون انسانِ بی‌خانمان و محروم از حاکمیت خواسته می‌شود از نظامی خارجی اطاعت کنند.

او با اشاره به پیامدهای امنیتی این طرح گفت: از دید اسرائیل، این پروژه می‌تواند به شکست امنیتی بینجامد؛ چراکه در مرزهای خود با منطقه‌ای خصمانه و بی‌دولت روبه‌رو خواهد شد که تحت کنترل نیرویی چندملیتی است که انگیزه‌ای برای جنگیدن ندارد. وقتی این نیرو در اجرای مأموریت خود برای خلع سلاح حماس ناتوان شود، اسرائیل در برابر ۲ گزینه قرار خواهد گرفت؛ یا تساهل و چشم‌پوشی، یا بازگشت به جنگ و حمله به مناطقی که نیروهای بین‌المللی در آن حضور دارند»

او یادآور شد: ویران‌کردن غزه و تحمیل احساس انتقام بر ساکنان آن، نه‌تنها خطایی اخلاقی، بلکه نسخه‌ای برای فاجعه امنیتی است. در مقابل، تنها گزینه‌ای که می‌توانست اندکی واقع‌گرایانه باشد، طرح «سلام فیاض» نخست‌وزیر پیشین تشکیلات خودگردان فلسطین بود که خواستار ادغام حماس در سازمان آزادی‌بخش فلسطین (ساف) برای تشکیل دولتی مشروع‌تر بود؛ دولتی که بتواند بر غزه کنترل داشته باشد و پایه‌گذار کشوری فلسطینی شود. فیاض معتقد است هیچ تعهد فلسطینی درباره ترک خشونت قابل اعتماد نخواهد بود مگر آنکه حماس بخشی از راه‌حل باشد.

لوی افزود: با این حال، اسرائیل نه‌تنها چنین طرحی را پیش نمی‌برد، بلکه از تحقق منافع خود؛ از جمله آزادی مروان برغوثی، محبوب‌ترین رهبر سیاسی در غزه، که می‌تواند روندی سیاسی واقعی را هدایت کند، سرباز می‌زند. اسرائیل نه به صلح پاسخ مثبت می‌دهد، نه به ثبات و در عوض مدلی را برگزیده است که امنیتش را بیش از هر گزینه دیگری به خطر می‌اندازد.

*