شاخصی برای اندازه‌گیری سطح استرس

متخصصان دریافته‌اند که استرس، جریان خون را در چهره تغییر می‌دهد و افت دمای بینی را می‌توان به‌عنوان شاخصی قابل‌اعتماد برای اندازه‌گیری سطح استرس و میزان بازیابی بدن پس از آن در نظر گرفت.

به گزارش ایسنا، آنها می‌گویند این بینش می‌تواند در تحقیقات مرتبط با استرس «تغییری بنیادین» ایجاد کند.

در یک مطالعه روانشناسی که در دانشگاه «ساسکس» انجام گرفت، تاثیر استرس بر بدن با استفاده از دوربین‌های حرارتی بررسی شد. در یکی از تصاویری که از آزمایش گرفته شده، دو تصویر حرارتی از چهره‌ یک زن دیده می‌شود. در تصویر سمت چپ، چهره به رنگ‌های زرد و قرمز (نشانه‌ گرما) است اما در تصویر سمت راست بینی او آبی شده، یعنی دمای آن پایین آمده است. این افت دما ناشی از تاثیر استرس بر جریان خون است.

در طول آزمایش، ابتدا از شرکت‌کننده خواسته شد آرام بنشیند و در محیطی کاملا آرام به صدایی یکنواخت از هدفون گوش دهد، بعد ناگهان پژوهشگر سه داور غریبه را به اتاق آورد و اعلام کرد فرد تنها سه دقیقه فرصت دارد تا برای یک سخنرانی پنج‌ دقیقه‌ای درباره‌ «شغل رویایی خود» آماده شود.

یکی از داوطلبانی که در این آزمایش شرکت کرد، می‌گوید: در حالی که گرما را در گردنم احساس می‌کردم در تصویر حرارتی رنگ صورتم تغییر کرد. در همان لحظه که سعی می‌کردم بی‌درنگ درباره‌ موضوع حرف بزنم، دمای بینی‌ام هم به‌سرعت پایین آمد و روی تصویر به رنگ آبی درآمد.

متخصصان همین آزمایش را روی ۲۹ داوطلب دیگر نیز انجام دادند و مشاهده کردند در همه‌ موارد، دمای بینی افراد بین سه تا شش درجه کاهش یافت.

به گزارش ایندیپندنت، متخصصان می‌گویند این کشف می‌تواند برای کنترل استرس‌های مضر کاربرد داشته باشد. به گفته‌ آنان، مدت زمانی که طول می‌کشد تا افت دمای بینی فرد برطرف شود، می‌تواند معیاری عینی از توانایی در کنترل استرس باشد.

از آنجا که این روش غیرتهاجمی است و تنها واکنش فیزیولوژیک بدن را می‌سنجد، می‌تواند برای ارزیابی استرس در نوزادان یا افراد ناتوان در برقراری ارتباط نیز مفید باشد.

یکی از جنبه‌های جالب این روش آن است که چون دوربین حرارتی واکنشی فیزیولوژیک و ذاتی را در پستانداران می‌سنجد، می‌توان آن را در مورد نخستی‌های غیرانسانی مانند شامپانزه و گوریل نیز به کار برد. اینک متخصصان در حال توسعه‌ استفاده از این روش در پناهگاه‌ میمون‌های بزرگ‌جثه‌ هستند تا استرس حیواناتی را که از شرایط آسیب‌زا نجات یافته‌اند، کاهش دهند و به درمان آن‌ها کمک کنند.

استفاده از دوربین‌های حرارتی در پناهگاه‌های میمون‌ها می‌تواند ابزاری ارزشمند برای کمک به آن‌ها در سازگاری با گروه‌های جدید و محیط‌های ناآشنا باشد.

*